W wyniku ewolucji włosy u człowieka przestały pełnić funkcję ochronną i obecnie traktowane są jako atrybut urody, nic więc dziwnego, że zarówno kobiety, jak i mężczyźni starają się o nie dbać i przywiązują niemałą wagę do ich kondycji. Wypadanie włosów może mieć różne podłoże, a do najważniejszych należą leki, czynniki fizyczne, różnego rodzaju choroby oraz uwarunkowania genetyczne.

Jedną z najczęstszych przyczyn wypadania włosów jest łysienie androgenowe. Problem ten dotyczy osób dorosłych pomiędzy okresem wczesnej młodości, a późnym wiekiem średnim. Ten rodzaj łysienia ma podłoże genetyczne, a ponadto zależny jest od wieku pacjenta i poziomu androgenów. Główną rolę odgrywa w tym przypadku 5-alfa-dihydrotestosteron, który wywołuje miniaturyzację mieszka włosowego. Podczas kolejnych cykli wzrostu wydłuża się faza spoczynku, a skraca faza wzrostu, przez co włosy stają się krótsze, bardziej cienkie i słabiej pigmentowane. Łysienie androgenowe nie powoduje bliznowacenia, a czynne gruczoły łojowe sprawiają, że skóra głowy jest przetłuszczona.

Objawy łysienia androgenowego

Łysienie androgenowe może dotyczyć również kobiet. Wywołane jest czynnikami genetycznymi oraz wysoką wrażliwością mieszków włosowych na androgeny. Zdarza się, że u pacjentek z tym typem łysienia poziom hormonów płciowych utrzymuje się w normie. Zauważają one najpierw poszerzający się przedziałek bez nadmiernego wypadania włosów. Na kolejnym etapie choroby włosy nad czołem i w okolicy ciemieniowej stają się słabsze, w wyniku czego uwidacznia się skóra głowy. U kobiet podobnie jak u mężczyzn, wypadanie włosów bywa rozlane i przebiega etapami, ale u pań zachowana zostaje linia włosów w okolicy czołowej. Podczas diagnozowania tej choroby lekarz pod uwagę bierze stosowane przez pacjentkę leki, a ponadto zaleca wykonanie badań niezbędnych do ustalenia ewentualnych zaburzeń ogólnoustrojowych, niedoborów żywieniowych czy profilu hormonów w cyklu miesiączkowym. Oprócz tego niezbędnym elementem w diagnostyce jest trichoskopia, czyli cyfrowe badanie włosów.

U mężczyzn łysienie androgenowe zazwyczaj poprzedzone jest tłustym łupieżem lub łojotokiem. Początkowo włosy wypadają w okolicy kątów czołowych oraz na szczycie głowy, a wraz z upływem czasu ten proces stopniowo postępuje. W łysieniu androgenowym mężczyzn trudno jest przewidzieć jak szybko będzie postępowała utrata włosów, ani jak wiele ich pozostanie.

Rozpoznanie łysienia andorgenowego dokonywane jest najczęściej na podstawie objawów klinicznych. Pacjenci zazwyczaj obserwują osłabienie włosów i obniżenie ich gęstości, a nie ich wypadanie. Nierzadko okazuje się też, że w rodzinie osób borykających się z tym typem łysienia zdarzały się podobne przypadki.

Leczenie łysienia androgenowego

Dotychczas nie została znaleziona jedna metoda leczenia łysienia androgenowego, która zagwarantowałaby pełną skuteczność, jednak z całą pewnością lepsze efekty przynosi terapia u tych pacjentów, u których rodzaj łysienia został wcześnie zdiagnozowany. Dlatego też warto udać się do specjalisty tuż po zauważeniu pierwszych niepokojących objawów.

W leczeniu łysienia androgenowego zaleca się stosowanie minoksydylu i finasterydu, przy czym ten ostatni jest niewskazany u kobiet, ponieważ negatywnie działa na ciążę. Inną metodą leczenia jest indywidualnie dobrana do konkretnego przypadku terapia trychologiczna połączona z mezoterapią mikroigłową. Dzięki temu stymulowana jest skóra głowy, co pobudza mieszki włosowe. W tego typu zabiegach wykorzystywane są m. in. takie składniki, jak palma sabałowa, crexepil czy CEGABA. Pacjenci mogą też stosować nakłuwanie specjalnym dermorollerem, czyli wałeczkiem z odpowiedniej długości igłami, które poprawiają ukrwienie skóry i jej dotlenienie. Po takim zabiegu aplikowane są specjalne preparaty docierające głębiej, gdzie mogą działać bardziej skutecznie.  Możliwe jest też wykonanie zabiegu chirurgicznego, który polega na przeszczepie zdrowych mieszków włosowych z innych części głowy na obszar objęty łysieniem. Rozwiązanie to częściej stosowane jest u mężczyzn.