Łuszczyca to przewlekła choroba skórna. Powoduje ona zbyt szybkie narastanie nowych komórek skóry, co wywołuje powstawanie grubych białych, srebrnych lub czerwonych plam na skórze zwanych ogniskami. Mogą one mieć różną wielkość i występować na powierzchni głowy lub/i ciała, zazwyczaj jednak zlokalizowane są na kolanach, łokciach, rękach, nogach oraz w dolnej części pleców. Z powodu łuszczycy cierpią głównie dorośli, ale choroba ta dotyczyć może także dzieci i młodzieży. Chociaż nie jest zaraźliwa i nie przenosi się poprzez dotyk, bywa uciążliwa, ponieważ widoczne zmiany skórne często są powodem kompleksów, a ponadto uniemożliwiają niektóre rodzaje aktywności fizycznej, jak np. pływanie. Stale prowadzone są badania mające na celu znalezienie przyczyn występowania łuszczycy, jednak ciągle nie można ich jednoznacznie wskazać. Specjaliści twierdzą, że należy ona do schorzeń o podłożu genetycznym, a niemałe znacznie odgrywają w tym przypadku również zaburzenia immunologiczne
Objawy łuszczycy
Chociaż łuszczyca może występować w kilku odmianach i w każdej z nich dawać nieco inne objawy, choroba ta zazwyczaj diagnozowana jest na podstawie charakterystycznych wykwitów. Mają one postać czerwonobrunatnych grudek o powierzchni złuszczającej się drobnymi płatkami – mogą występować pojedynczo albo zlewać się w większe ogniska. W zaawansowanym stadium są zazwyczaj pokryte mocno przylegającymi srebrzystymi łuskami. Na skórze głowy często przypominają one łupież, a skóra jest sucha i może swędzieć, niekiedy też pacjenci tracą włosy, jednak nie na stałe. Objawem łuszczycy pojawiającej się na paznokciach jest charakterystyczna żółta plama prześwitująca pod płytką paznokciową. W tym miejscu choroba może doprowadzić do powstawania podpaznokciowych rogowaceń, zgrubień, naparstkowych wgłębień, a także powodować zmatowienie i kruchość paznokci. W odmianie krostkowej występują niewielkie zmiany pokryte srebrzystą łuską, które w fazie remisji choroby wyglądają jak przy zwykłej łuszczycy, zaś w fazie aktywnej mogą się zlewać w większe ogniska, a naskórek niekiedy ulega spełzaniu. Warto też wiedzieć, że w aktywnej fazie choroby można zauważyć objaw Koebnera, który polega na pojawianiu się nowych zmian w miejscu zadrapań naskórka. Jedną z postaci tej choroby jest łuszczyca stawowa, która może doprowadzić do trwałego inwalidztwa; oprócz stawów nie atakuje ona innych narządów wewnętrznych.
Lekarz diagnozuje chorobę na podstawie charakterystycznych wykwitów i ognisk umiejscowionych w typowej dla łuszczycy lokalizacji (łokcie, kolana, owłosiona skóra głowy). W razie wątpliwości pobierana jest biopsja do oceny histopatologicznej.
Leczenie łuszczycy
Chociaż objawy łuszczycy w niektórych przypadkach znikają bez podejmowania leczenia, mogą wrócić z dużą intensywnością, dlatego już po zauważeniu pierwszych zmian skórnych należy zwrócić się o pomoc do dermatologa. Terapia zazwyczaj zaczyna się od zaleceń co do pielęgnacji skóry – należy ją regularnie złuszczać i nawilżać za pomocą specjalnych preparatów. Niektóre przypadki łuszczycy są trudne w leczeniu – w takiej sytuacji lekarz może zalecić stosowanie preparatów o dużym stężeniu składników aktywnych.
Leczenie łuszczycy może potrwać nawet całe życie, a o jego skuteczności decyduje ścisłe przestrzeganie zaleceń lekarza, a także odpowiednia pielęgnacja. Osoby borykające się z tą chorobą powinny stosować preparaty o działaniu nawilżającym. Pomocne bywają też krótkotrwałe ekspozycje na światło słoneczne. Oprócz tego ważne jest, aby unikać czynników nasilających objawy łuszczycy - należą do nich m. in. stres, uszkodzenia naskórka, infekcje, stosowanie niektórych leków, zbyt długie opalanie się, spożywanie alkoholu, ostrych przypraw i słodyczy oraz palenie papierosów. Istotnym elementem pielęgnacji u osób z łuszczycą jest też regularne złuszczanie naskórka za pomocą specjalnych preparatów. Dzięki temu oczyszczona skóra znacznie lepiej przyswoi miejscowo stosowane produkty, co przekłada się na lepszą efektywność ich działania.